نقدِ انگاره مستشرقان پیرامون اقتباس قرآن کریم از عهدین (مطالعه تطبیقی آوایی‌ـ معنایی برخی آیات سوره حجّ و کتاب حَجّی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. رایانامه: m.a.kazemitabar@cfu.ac.ir

2 دانشیار گروه آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. رایانامه: zhosseini@cfu.ac.ir

3 استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. رایانامه: a.rezadad@cfu.ac.ir

4 استادیار جامعة المصطفی العالمیة. رایانامه: t.khazaei1341@gmail.com

چکیده

هدف: یکی از شبهات مهم پیرامون حقانیت قرآن کریم، ادعای اقتباس آن از کتب مقدس پیشین، به‌ویژه عهدین است. این شبهه تلاش دارد اعتبار وحیانی قرآن را زیر سؤال ببرد و آن را متأثر از متون یهودی و مسیحی معرفی کند. قرآن کریم برای رد این ادعا دو استدلال اساسی ارائه می‌دهد: نخست، تأکید بر زبان عربی مبین که ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی دارد و امکان اقتباس را از نظر ساختاری و محتوایی نفی می‌کند؛ دوم، دعوت به مطالعه تطبیقی میان متون قرآن و عهدین که تفاوت‌های بنیادین آنها را آشکار می‌سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی این تفاوت‌ها، به مقایسه دو بخش مشابه از قرآن و تورات می‌پردازد تا امکان اقتباس را از نظر علمی بررسی کند.
روش پژوهش: این مطالعه به روش مقایسه‌ای ـ تحلیلی انجام شده و بر اساس مطالعه تطبیقی میان سوره حجّ از قرآن کریم و کتاب حَجّی از تورات صورت گرفته است. این مقایسه در دو سطح آوایی و معنایی انجام شده و ویژگی‌های زبان‌شناختی و مفهومی دو متن مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که امکان اقتباس قرآن کریم از عهدین به دو دلیل اساسی غیرممکن است. نخست، از نظر وضوح صوتی، زبان عربی دارای ویژگی‌های خاصی همچون تنوع حروف، تمایز آوایی و هماهنگی صوتی است که باعث وضوح و رسایی آن می‌شود، ولی زبان عبری از چنین ویژگی‌هایی برخوردار نیست و برخی اصوات و ترکیبات آن دارای ابهام یا عدم تمایز کافی است. دوم، از نظر وضوح معنایی، آموزه‌های قرآن کریم به دلیل انطباق با فطرت انسانی، عقلانیت و عدالت‌محوری، معانی روشنی دارند و برای هر انسان اندیشمند قابل فهم هستند، درحالی‌که تورات در بسیاری از بخش‌های خود دارای عباراتی مبهم، پیچیده و گاه موهوم است. از جمله این موارد، تأکید بر برتری نژادی بنی‌اسرائیل و ارائه تصویری انسانی از خداوند است که با اصول توحیدی و عدالت‌محور قرآن در تضاد است.
نتیجه‌گیری: بررسی مقایسه‌ای قرآن و عهدین نشان می‌دهد که قرآن نه‌تنها از تورات اقتباس نکرده، بلکه از نظر زبان، محتوا و روش ارائه مفاهیم، دارای استقلال و ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی است. تفاوت‌های آشکار میان این دو متن، بویژه در سطح آوایی و معنایی، ادعای اقتباس را بی‌اعتبار می‌سازد و بر وحیانی بودن قرآن تأکید دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Criticism of the Orientalists' view on the adoption of the Holy Quran from the Old Testament (Comparative phonetic-semantic study of some verses of Surah Al-Hajj and the Book of Hajj)

نویسندگان [English]

  • Mohammad ali kazemitabar 1
  • bibizaynab hosseini 2
  • Aliyyeh rezadad 3
  • tayyebe khazaee 4
1 Assistant Professor, Department of Theological Education, Farhangian University, Tehran, Iran. E-mail: m.a.kazemitabar@cfu.ac.ir
2 Associate Professor, Department of Theological Education, Farhangian University, Tehran, Iran. E-mail: zhosseini@cfu.ac.ir
3 Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Farhangian University, Tehran, Iran. E-mail: a.rezadad@cfu.ac.ir
4 Assistant Professor of Jamaat al-Mustafa. E-mail: t.khazaei1341@gmail.com
چکیده [English]

The multifaceted narrative of Prophet Moses and the Israelites (Banī Isrāʾīl) has been a subject of contemplation from various perspectives. A significant part of this narrative involves the confrontation of Moses and Aaron, where, as interpreted by exegetes, Moses reproached Aaron harshly. This event occurred following Moses' departure for his divine appointment and the Israelites' subsequent worship of the Golden Calf. During Moses’ ten-day delay, the Israelites insisted on adopting a tangible deity until his return. In response, Sāmirī crafted a golden calf that emitted sounds like a cow (Qur’an, 20:87-88). Aaron’s extensive efforts to dissuade the people from this sedition were futile (ibid, 7:150). Informed by God of the deviation of his people before his return, Moses returned in anger and confronted his brother Aaron, questioning him about this deviation. Interpreters suggest that this confrontation involved Moses physically seizing Aaron’s beard and head in anger.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Holy Qur’an
  • Testaments
  • Adaptation
  • Surah Hajj
  • the chapter Hajji

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 17 بهمن 1401
  • تاریخ بازنگری: 02 اردیبهشت 1402
  • تاریخ پذیرش: 27 تیر 1402

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار