ارتباطات انسانی در قرآن بر مبنای دو بافت تأثیرگذار شخصی و موقعیّتی شکل می¬گیرند. بافت موقعیتی با در نظر گرفتن جنسیت، نقش و پایگاه، فرهنگ، محیط و زمان و بافت شخصی با لحاظ شخصیّت، انگیزه ها، ویژگی‌ها و نگرش‌های شخصی مخاطب، در کیفیت رابطة افراد تأثیر گذارند. میزان تاثیر این دو بافت بسته به عناصر و اجزای ارتباط است. ازاین¬رو، در برخی از ارتباط‌ها، بافت شخصی و در برخی دیگر، بافت موقعیّتی اهمیّت بیشتری می¬یابند. بهره¬گیری از بافت‌های موقعیّتی و شخصی در راستای شکل‌گیری ارتباطِ موفّقی است که در آن، انتقال پیام از سوی فرستنده، به شکلی صحیح و کامل انجام می¬پذیرد و بیشترین اثر را در مخاطب برجای می¬گذارد. این مقاله با بهره‌گیری از آراء روان‌شناسان اجتماعی در زمینة ارتباط، به تبیین خصوصیّات انسانی و عوامل موقعیتی-وضعیتی مؤثّر در ارتباطات میان فردی از دیدگاه آموزه¬های قرآنی می¬پردازد.
)