آشوری, حسین, شریف عسکری, محمد صالح, اشکوری, سید عدنان, پیرانی‌شال, علی. (1397). ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم مطالعه موردی: خفض به جوار. دو فصلنامه کتاب قیم, 8(19), 125-142.
حسین آشوری; محمد صالح شریف عسکری; سید عدنان اشکوری; علی پیرانی‌شال. "ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم مطالعه موردی: خفض به جوار". دو فصلنامه کتاب قیم, 8, 19, 1397, 125-142.
آشوری, حسین, شریف عسکری, محمد صالح, اشکوری, سید عدنان, پیرانی‌شال, علی. (1397). 'ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم مطالعه موردی: خفض به جوار', دو فصلنامه کتاب قیم, 8(19), pp. 125-142.
آشوری, حسین, شریف عسکری, محمد صالح, اشکوری, سید عدنان, پیرانی‌شال, علی. ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم مطالعه موردی: خفض به جوار. دو فصلنامه کتاب قیم, 1397; 8(19): 125-142.
ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم مطالعه موردی: خفض به جوار
1استاد مدعو دانشگاه علوم قرآنی شیراز - استاد مدعو حوزه علمیه
2دانشیار بخش زبان و ادبیات عرب دانشگاه خوارزمی تهران
3رئیس بخش زبان و ادبیات عرب دانشگاه خوارزمی تهران
تاریخ دریافت: 07 خرداد 1396،
تاریخ بازنگری: 21 تیر 1397،
تاریخ پذیرش: 21 مرداد 1397
چکیده
اِعراب، بارزترین ویژگی زبان عربی است و مهم‌ترین نقش را در روند معناشناختی متن ایفا می‌کند اما توجه بیش‌ازحد نحویان به این پدیده زبانی، موجب شد تا از توجه به دیگر قرینه‌های درون‌متنی و برون‌متنی موجود در ذات زبان که منجر به فهم معنا می‌شود، بازمانند. جایگاه اغراق‌آمیز اِعراب در اندیشه زبان‌شناسان عرب، آنان را به تدوین تبصره‌ها و ابواب نحوی غریب جهت تثبیت حاکمیت اعراب واداشته است. «خفض به جوار» ازجمله این ابواب است. خفض به جوار، معنایی اشتباه برخلاف معنای حقیقی ارائه می‌دهد و به‌رغم مجرور بودن لفظ، دربردارنده معانی رفعی و نصبی است. پژوهش پیشِ رو با رویکرد تحلیلی انتقادی، ناتوانی اعراب را در افق آیات قرآن کریم و از طریق تحلیل باب خفض به جوار اثبات می‌کند. بر طبق داده‌های پژوهش: 1. اعراب، توان تبیین همه معانی متن را ندارد؛ 2. گاهی علائم اعرابی، معنای اشتباهی را منتقل می‌کند که در نتیجه، نیازمند علوم دیگری همچون آواشناسی، بلاغت و لغت است؛ 3. برخی ابواب نحوی در جهت تحمیل سیطره اعراب بر زبان وضع شده‌اند.
ناکارآمدی اِعراب در نحو قدیم با تکیه بر آیات قرآن کریم
مطالعه موردی: خفض به جوار
نویسندگان [English]
hosein ashori1؛ mohammad saleh sharif askari2؛ seyed adnan ashkori3؛ ali pirani shal2
1استاد مدعو دانشگاه علوم قرآنی شیراز - استاد مدعو حوزه علمیه
2دانشیار بخش زبان و ادبیات عرب دانشگاه خوارزمی تهران
3رئیس بخش زبان و ادبیات عرب دانشگاه خوارزمی تهران
چکیده [English]
اِعراب، بارزترین ویژگی زبان عربی است و مهم‌ترین نقش را در روند معناشناختی متن ایفا می‌کند اما توجه بیش‌ازحد نحویان به این پدیده زبانی، موجب شد تا از توجه به دیگر قرینه‌های درون‌متنی و برون‌متنی موجود در ذات زبان که منجر به فهم معنا می‌شود، بازمانند. جایگاه اغراق‌آمیز اِعراب در اندیشه زبان‌شناسان عرب، آنان را به تدوین تبصره‌ها و ابواب نحوی غریب جهت تثبیت حاکمیت اعراب واداشته است. «خفض به جوار» ازجمله این ابواب است. خفض به جوار، معنایی اشتباه برخلاف معنای حقیقی ارائه می‌دهد و به‌رغم مجرور بودن لفظ، دربردارنده معانی رفعی و نصبی است. پژوهش پیشِ رو با رویکرد تحلیلی انتقادی، ناتوانی اعراب را در افق آیات قرآن کریم و از طریق تحلیل باب خفض به جوار اثبات می‌کند. بر طبق داده‌های پژوهش: 1. اعراب، توان تبیین همه معانی متن را ندارد؛ 2. گاهی علائم اعرابی، معنای اشتباهی را منتقل می‌کند که در نتیجه، نیازمند علوم دیگری همچون آواشناسی، بلاغت و لغت است؛ 3. برخی ابواب نحوی در جهت تحمیل سیطره اعراب بر زبان وضع شده‌اند.
ابتدای صفحه