دوره 2، شماره 5 ، بهار و تابستان 1391، ، صفحه 35-54
چکیده
چکیده پرسشی که در این مقاله پی گرفته میشود، این است که آیا واژگان شرعی چون نماز، طهارت، زکات، روزه، حج و جز آنها که در آیات قرآن به کار رفته، پیش از اسلام به همین معانی شرعی معهود کاربرد داشته یا این ...
بیشتر
چکیده پرسشی که در این مقاله پی گرفته میشود، این است که آیا واژگان شرعی چون نماز، طهارت، زکات، روزه، حج و جز آنها که در آیات قرآن به کار رفته، پیش از اسلام به همین معانی شرعی معهود کاربرد داشته یا این معانی را پس از اسلام یافتهاند. میان علمای اسلامی اختلاف نظر است. برخی بر این نظرند که این واژگان قبل از اسلام معنای شرعی نداشتهاند؛ بلکه به معنای لغوی نظیر دعا، پاکی و قصد به کار میرفتند و پس از اسلام، این معانی شرعی را یافتند. در مقابل نیز دیدگاه برخی از علمای اسلام آن است که واژگان شرعی، قبل از شکلگیری شریعت اسلام، به همین معانی شرعی معهود بودند و با ظهور اسلام، تنها شروطی به حقایق مربوط به هر یک اضافه شد و یا جزئیاتی از آنها تغییر یافت. بررسی پیشینة مقولات شرعی در آیات، روایات، عهدین و تاریخ قبل از اسلام، مؤیّد آن است که واژگان شرعی، قبل از اسلام نیز پیشینه دارند و در نتیجة این نظریه که بعد از ظهور اسلام حقیقت شرعی شدند، مردود به نظر میرسد.
