سیّد حسن فاتحی؛ مرتضی قائمی؛ بی‌بی راحیل سن سبلی
دوره 6، شماره 14 ، بهار و تابستان 1395، ، صفحه 135-154
چکیده
یادکرد از جانداران به‌ویژه حیوانات، از راههای ایجاد حیات و حرکت در تصویرآفرینی هنری و ادبی است. از این طریق میتوان تصاویر را از رکود خارج کرد و اثربخشی و نفوذ آن را بیشتر نمود. بر همین اساس، یکی از ...
بیشتر
یادکرد از جانداران به‌ویژه حیوانات، از راههای ایجاد حیات و حرکت در تصویرآفرینی هنری و ادبی است. از این طریق میتوان تصاویر را از رکود خارج کرد و اثربخشی و نفوذ آن را بیشتر نمود. بر همین اساس، یکی از کارکردهای نام بردن از حیوانات در نهجالبلاغه، نقشی است که این مهم در خلق تصاویر بر عهده دارد. در این نوشتار که با روشی توصیفی ـ تحلیلی به انجام رسیده، سیوسه گونه حیوان را در نهجالبلاغه شناسایی کرده است. ایننامبری دلایل متعددی داشته است؛ گاه بهصورت حقیقی و از جهت خلقت و اوصاف، مأموریت داشتن، حقوق و احکام، بیان علم الهی و حشر و معاد بوده است. همچنین در برخی موارد، عناصر بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه مورد توجه بوده است. در نهجالبلاغه، بسیاری از تصویرسازیها از دنیا، فضائل و رذایل اخلاقی، گناه، تقوا، فرار از جنگ و امثال آن با استفاده از جنبههای مختلف حیوانات به تصویر کشیده شده است.
