مریم رفیعی؛ امیر احمدنژاد؛ محسن صمدانیان
دوره 10، شماره 22 ، فروردین 1399، ، صفحه 139-158
چکیده
DOR:https://dorl.net/dor/20.1001.1.22516026.1399.10.22.7.0 طبق آیات قرآن کریم، بهشت سرای سرسبز و خرّمی است که درختان مختلفی را در خود جای داده است. یکی از این درختان، «طلح» است. توصیف این درخت در قرآن کریم با واژه «منضود» ...
بیشتر
DOR:https://dorl.net/dor/20.1001.1.22516026.1399.10.22.7.0 طبق آیات قرآن کریم، بهشت سرای سرسبز و خرّمی است که درختان مختلفی را در خود جای داده است. یکی از این درختان، «طلح» است. توصیف این درخت در قرآن کریم با واژه «منضود» از یکسو و همنشینی آن با درخت «سدر» از سوی دیگر، سبب شده که مترجمان و مفسران در معنای واژه «طلح»، اختلاف نظر داشته باشند. برخی آن را درخت سنط یا اقاقیا، برخی دیگر شکوفه خرما و دیدگاه غالب آن را درخت موز دانسته است. این نوشتار با بهرهگیری از روش توصیفیـتحلیلی، به بررسی لغوی، تفسیری و گیاهشناسی واژه «طلح» پرداخته و مطابقت این واژه را با درخت اقاقیا و موز مورد ارزیابی قرار داده است. بررسیهای واژهشناسی و تفسیری و همچنین نیازمندیهای محیطی این دو درخت نشان میدهد که سنط یا اقاقیا، بیشترین مطابقت را با واژه «طلح» دارد.
