فتحیه فتاحی زاده؛ محمدکاظم رحمان ستایش؛ فاطمه ونکی
دوره 9، شماره 20 ، بهار و تابستان 1398، ، صفحه 291-310
چکیده
راویانی با اسامی مشترک، همواره در میان اسناد احادیث شیعه و اهل سنت یافتمیشوند؛ اما اینکه کدام‌یک از این راویان مشترک، دارای یک هویت هستند به بررسی، پژوهش و گردآوری قرائن و شواهد نیازمند است. ...
بیشتر
راویانی با اسامی مشترک، همواره در میان اسناد احادیث شیعه و اهل سنت یافتمیشوند؛ اما اینکه کدام‌یک از این راویان مشترک، دارای یک هویت هستند به بررسی، پژوهش و گردآوری قرائن و شواهد نیازمند است. بحث از وحدت و تعدد عناوین راویان، از مباحث مورد نیاز دانش سندشناسی است و ثمره آن، در جرحوتعدیل راویان و میزان اعتبار سند، اثرگذار است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با بررسی آرای آیت الله خویی در «معجم رجال الحدیث» این موضوع را به جهت یافتن قواعد اشتراکیابی، واکاویده است. ایشان تنها احتمال اتحاد دو عنوان را برای حکم به اتحاد کافی نمیداند و همواره بازتاب اتحاد یا تعدد دو عنوان را در طبقه راویان و نیز گزارشهای اصول اولیه رجالی جسته است و در این مسیر، به برخی قرائن تمسک کرده است؛ قراینی همچون دارای کتاب همسان بودن، طریق روایی مشترک، اشتراک در شرح حال. از نظر ایشان اختلاف طبقه موجب تعدد راویان و اشتراک طبقه موجب یکی بودن مصداق آن عناوین است مگر در جایی که راوی آنها قیدی ذکر نموده باشد همچنانکه تعدد عنوان در اصول اولیه رجالی در حکم به تعدد لازم است. آیت الله خویی حکم نهایی را با مطالعه و ارزیابی تکتک این قرائن در کنار یکدیگر صادر کرده است.
