سهیلا پیروزفر؛ حسن نقی‌زاده؛ ندا خداشناس فیروزآبادی
دوره 4، شماره 10 ، خرداد 1393، ، صفحه 95-122
چکیده
قرآن کریم شامل مفاهیم عظیمی می باشد و فهم بشر از آنها دارای مراتبی است؛ امّا خود مفاهیم، نسبی نیستند. با این همه، گاه مفاهیم عظیم قرآنی به عمد یا غیر عمد تا حدّ ابتدایی خود، خفیف شمرده شده و سطحی ترجمه ...
بیشتر
قرآن کریم شامل مفاهیم عظیمی می باشد و فهم بشر از آنها دارای مراتبی است؛ امّا خود مفاهیم، نسبی نیستند. با این همه، گاه مفاهیم عظیم قرآنی به عمد یا غیر عمد تا حدّ ابتدایی خود، خفیف شمرده شده و سطحی ترجمه میشوند؛ درحالیکه بیتوجّهی به درجات معنا‌ی واژه در قرآن‌کریم، برخی مباحث اعتقادی مستخرَج از آیات قرآن را دست خوش خطر جدّی می¬سازد. از اینرو، نیاز است تا برخی معانی در هم تنیده ی واژههای اعتقادی قرآن، بازنگری و در طبقات مختلف معنایی چیده شوند. این نوشتار، برآنست نمونهای از این آسیب ها را با تکیّه بر واژه ی «وحی»، مورد بررسی قرار دهد و با طرح روش «درجاتِ معنا»، پیامدهای مثبت آن را ارزیابی کند. «درجاتِ معنا» نشان میدهد که وجوه معنا‌ی وحی ـ وحی و الهام ـ در حقیقت درجات آن به شمار میروند. این جستجوی جایگاه حقیقی و رتبهبندی معنا‌ی واژه از درون قرآن و روایات، میتواند از منظری نو به معنا‌ی واژههای قرآنی بنگرد.
