The semantics of the word “covenant” in the Holy Quran (With emphasis on companionship and succession relationships)

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Faculty of Theology, University of Arak

2 Professor of Quranic Sciences and Hadith, University of Allameh Tabataba'i

3 Master's Student in Quranic Sciences and Hadith, University of Arak

Abstract

Understanding the discourse of the Qur’an is possible by understanding its words and meanings. Addressing the meaning of words in the light of existing methods in semantics can provide a broad horizon in setting the semantic network of Qur’anic words. Covenant is one of the key words in understanding the discourse of the Qur’an, the expressive analysis of which in the semantic system of the Qur’an is the aim of the present study. Therefore, adopting a descriptive-analytical method and using the semantic method, this article seeks to answer the question, “considering the semantic components and the relations of companionship and succession, how is the semantic network of ‘the Covenant’ explained in the Qur’an?” The results of the research indicate that in the linguistic application of the term “Covenant”, its basic meanings such as “strength, reinforcement, and consolidation” are considered. Also, in the study of companionship relationships, the verb form of the word “axz” (take) refers to the type of taking the covenant and the verb “zekr” (mention) refers to its basic components. In addition, nominal companionships of the terms like “ahd” (the Covenant) and “qaliz” (strong) highlights the strength and stability of the covenant. Substitutes of this word can be classified into four groups: conceptual substitutes, substitutions based on the concept of acceptance of the Covenant, substitutes within the scope of the provisions of the Covenant, and rhyming substitutes for the term “misaq” (the Covenant). The semantic opposites of the term “Covenant” such as “violation, forgetfulness, deviation, abjuration,

Highlights

  • قرآن کریم.
  1. ‏‫‏‫‏‫آصفی، محمدمهدی (1385). میثاق در قرآن. ترجمه: حسین خدامی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
  2. ابن اثیر، مبارک بن محمد (1368). النهایة فی غریب الحدیث و الأثر. تحقیق: طاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی. قم: اسماعیلیان.
  3. ‏‫‏‫بنت الشاطی، عایشه (بی‌تا). الإعجاز البیانی للقرآن و مسائل ابن الأزرق. قاهره: دار المعارف.
  4. ابن درید، محمد بن حسن (1987). جمهرة اللغة. بیروت: دار العلم للملایین.
  5. ابن سیده، علی بن اسماعیل (1421). المحکم و المحیط الأعظم. تحقیق: عبدالحمید هنداوی، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  6. ابن فارس، احمد بن فارس (1404). معجم مقاییس اللغة. تحقیق: عبد السلام محمد هارون، قم: مکتب الإعلام الإسلامی.
  7. ‏‫ابن منظور، محمد بن مکرم (1414). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
  8. ابن‌عاشور، محمد طاهر (1420). التحریر و التنویر (تفسیر ابن عاشور). بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
  9. ‏‫‏‏‫ابوجیب، سعدی (1408). القاموس الفقهی لغة و اصطلاحات. دمشق: دار الفکر.
  10. ازهری، محمد بن احمد (1421). تهذیب اللغة.بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  11. ‏‫انصاری، عبد الله بن محمد؛ میبدی، احمد بن محمد (1371). کشف الأسرار و عدة الأبرار. تهران: امیر کبیر.
  12. ایزوتسو، توشیهکو (1361). خدا و انسان در قرآن. ترجمه: احمد آرام، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  13. ‏‫‏‫ـــــــــــــــــــ (1360). ساختمان معنایی مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن. ترجمه: فریدون بدره‌ای، تهران: قلم.
  14. بحرانی، هاشم بن سلیمان (1415). البرهان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسة البعثة.
  15. جوادی آملی، عبد الله (1378). تفسیر تسنیم. قم: اسراء.
  16. ‏‫جوهری، اسماعیل بن حماد (1404). الصحاح. بیروت: دار العلم للملایین.
  17. ‏‫راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412). مفردات ألفاظ القرآن. تحقیق: صفوان عدنان داوودی، بیروت: دار الشامیة.
  18. ‏‫رکعی، محمد و نصرتی، شعبان (1396). میدان‌های معنایی در کاربست قرآنی. قم: دار الحدیث.
  19. زمخشری، محمود بن عمر (1407). الکشاف. بیروت: دار الکتاب العربی.
  20. ‏‫‏‫صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (1366). تفسیر القرآن الکریم. قم: بیدار.
  21. ‏‫‏‫صفوی، کورش (1384). فرهنگ توصیفی معناشناسی. تهران: فرهنگ معاصر.
  22. ــــــــــــــــ (1387). در آمدی بر معناشناسی. تهران: سوره مهر.
  23. ‏‫طالقانی، سیدمحمود (1362). پرتوی از قرآن. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  24. طباطبایی، سیدمحمد حسین (1352). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
  25. ‏‫ــــــــــــــــــــــــــ (1378). تفسیر المیزان. ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی،قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  26. ‏‫طبرسی، فضل بن حسن (1350). ترجمه تفسیر مجمع البیان. تهران: فراهانی.
  27. عسکری، حسن بن عبدالله (1400). الفروق فی اللغة. بیروت: دار الآفاق الجدیدة.
  28. فراهیدی، خلیل بن احمد (1409). العین. قم: هجرت.
  29. ‏‫فیروزآبادی، محمد بن یعقوب (1415). القاموس المحیط. بیروت: دار الکتب العلمیة.
  30. ‏‫فیومی، احمد بن محمد (1414). المصباح المنیر. قم: مؤسسة دار الهجرة.
  31. کروز، د.ا (1384). زبان‌های دنیا؛ چهار مقاله در زبان شناسی. ترجمه: کورش صفوی، تهران: سعاد.
  32. مختار عمر، احمد (1385). معناشناسی. ترجمه: سیدحسن حسینی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
  33. مرتضی زبیدی، محمد بن محمد (1414). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دار الفکر.
  34. ‏‫مصطفوی، حسن (بی‌تا). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
  35. مکارم شیرازی و همکاران، ناصر (1374). ‏تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.

Keywords

Main Subjects

Ketab-E-Qayyem
Volume 14, Issue 30
March 2024
Pages 67-90

Files

History

  • Receive Date: 16 May 2022
  • Revise Date: 24 August 2022
  • Accept Date: 05 September 2022

Share

How to cite

Statistics