The Semantics of Mentioning "Redundant Lā" in the Subjunctive Mood preceded by the Subjunctivizing Particle "An"

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, Department of Arabic Language and Literature, Lorestan University

2 استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه لرستان

3 PhD student of Arabic language and literature, Lorestan University

Abstract

Accurate diction is an aspect attributing to the unsurpassed beauty of the Qur'an. Particle "Lā" is an influential Arabic word that can take on different functions. This aarticle, depending on its position the sentence, has been called "Redundant Lā" by some grammarians and commentators. One of these positions where the above particle is used is after the 'subjunctivizing An' in the form of 'Alla' and 'lealla'. Some grammarians have considered it redundant but some others have not. This article attempts to clarify, through a descriptive-analytic approach, those verses in which both 'Redundant Lā' and 'Subjunctivizing An' occur along with those verses from which this 'Redundant Lā' has been removed. It also tries to analyze it’s the esthetic functions and purposiveness plus this point that wherever this 'Lā' is used in the Qur'an there are rhetorical points in line with the conditions of those particular verses and their linguistic context. It's being considered redundant by grammarians has turned out to be the result of not heeding the semantics of the verses in which it occurs. Of the aims behind the use of this 'Redundant Lā' is deterring and forbidding people from evils deeds, expressing anger powerfully, negating a done action determinedly, showing how base and wrong a deed can be and also the extreme inability and weakness in the opposite side.

Keywords

Main Subjects

References

  1. ـ قرآن کریم. (1418)، ترجمه: محمد مهدی فولادوند، چ3.تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى.

    1. آذرنوش، آذرتاش، و قاسم احمد، مریم (1391). بررسی زبان شناختی واژه‌ی کفر. مجله ادب عربی، سال 4، شماره 3، صص 1-16.
    2. ابن ‏ابى‏حاتم، عبدالرحمن بن محمد (1419). تفسیر القرآن العظیم. چ3، ریاض‏: مکتبة نزار مصطفى الباز‏.
    3. ابن ‏انبارى، عبد الرحمن­ بن ­محمد (1362). البیان فى غریب اعراب القرآن‏. قم: موسسة دار الهجرة.
    4. ابن ‏عاشور، محمدطاهر (1420). تفسیر التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
    5. ابن ‏کثیر، اسماعیل بن عمر (1419). تفسیر القرآن العظیم. تحقیق محمدحسین شمس­الدین، بیروت: دار الکتب العلمیة.
    6. ابن­ هشام، عبد الله­ بن ­یوسف ‏(1425). مغنی ­اللبیب ­عن ­کتب ­الأعاریب. تحقیق: محمد ­محی ­الدین عبد الحمید، بیروت: المکتبة العصریة.
    7. ابوحیان، محمد بن یوسف (1420). البحر المحیط فى التفسیر. بیروت: دار الفکر‏.
    8. امیدعلی، احمد و خلیلی، فاطمه (1396). بررسی واژگان چند معنا و اهمیت آن در ترجمه قرآن بر اساس بافت، فصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی. سال 2، شماره4، صص 39-60.
    9. اولمان، ستیفن (1975). دور الکلمة فی اللغة. ترجمه کمال بشر، قاهرة: مکتبة الشباب.
    10. جرجانی، عبد القاهر (1998). دلائل الإعجاز فی القرآن. بیروت: دار الکتب العلمیة.
    11. جنابی، احمد نصیف (1412). منهج الخلیل فی دراسة الدلالة القرآنیة. عراق: المجمع العلمی العراقی.
    12. خطیب قزوینى، محمد بن عبد الرحمن (1971). الإیضاح فی علوم البلاغة. بیروت: دارالکتب العلمیة.
    13. رازی، فخرالدین محمد بن عمر (1420). مفاتیح الغیب. چ3، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    14. زحیلی، وهبة بن مصطفی (1411). التفسیر المنیر فی العقیدة والشریعة والمنهج. چ2، دمشق: دار الفکر.
    15. زمخشری، ابوالقاسم (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. چ3، بیروت: دار الکتاب العربی.
    16. سامرایی، فاضل صالح (1420). معانی النحو. عمان: دار الفکر.
    17. صابونی، محمد علی (1421). صفوة التفاسیر. بیروت: دار الفکر.
    18. طباطبایی، محمدحسین (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. چ2، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
    19. طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع­البیان فی تفسیر القرآن. چ3، تهران: ناصرخسرو.
    20. طبری، محمد بن جریر (1412). جامع البیان فى تفسیر القرآن. بیروت: دار المعرفة.
    21. طوسی، محمد بن حسن (1387). التبیان فی تفسیر القرآن. تهران: فراهانی.
    22. عثمان عباس فدا، هیفاء (2000). زیادة الحروف بین التأیید و المنع و أسرارها البلاغیة فی القرآن الکریم. قاهره: مکتبة القاهرة للکتاب.
    23. فراء، یحیی بن زیاد (1980). معانی القرآن. چ2، قاهرة: الهیئة المصریة العامة للکتاب‏.
    24. فیض کاشانی، محسن (1377). التفسیر الصافی. تهران: دار الکتب الاسلامیة.
    25. کرمانی، محمود بن حمزه (بی‌تا). أسرار التکرار فی القرآن. تحقیق عبدالقادر أحمد عطا، قاهره: دار الفضیلة.
    26. مبرد، محمد (2005). المقتضب. بیروت: مؤسسة الرسالة.
    27. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران (1388). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
Ketab-E-Qayyem
Volume 14, Issue 30
March 2024
Pages 185-200

Files

History

  • Receive Date: 22 February 2023
  • Revise Date: 06 June 2023
  • Accept Date: 15 July 2023

Share

How to cite

Statistics