- قرآن کریم؛ ترجمه ناصر مکارم شیرازى، قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، 1373ش.
1. ابن فارس، احمد؛ معجم مقاییس اللغة؛ قم: مکتبة الإعلام الإسلامی، 1404 ق.
2. ابن منظور، محمد بن مکرم؛ لسان العرب؛ بیروت: دار صادر، 1414 ق.
3. جوادی آملی، عبدالله؛ معرفت‌شناسی در قرآن؛ به کوشش: حمید پارسانیا، قم: اسراء، 1384 ش.
4. راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ المفردات فی غریب القرآن؛ چ2، تهران: دفتر نشر الکتاب، 1404 ق.
5. رجبی، محمود، «قانونمندی اجتماعی جامعه و تاریخ»؛ تاریخ در آیینه پژوهش، شماره 3, 1383 ش.
6. صاحب بن عباد، إسماعیل بن عباد؛ المحیط فی اللغة؛ به کوشش: محمدحسن آل یاسین، بیروت: عالم الکتاب، 1414 ق.
7. طباطبایى، سید محمدحسین؛ المیزان فی تفسیر القرآن؛ چ2، بیروت: مؤسسة الأعلمی، 1390 ق.
8. طریحی، فخر الدین بن محمد؛ مجمع البحرین؛ چ2، تهران: مرتضوی، 1362 ش.
9. عسکری، حسن بن عبدالله؛ الفروق اللغویة؛ قم: مؤسسة النشر الاسلامی، 1412 ق.
10. فراهیدی، خلیل بن احمد؛ کتاب العین؛ چ2، قم: دار الهجرة، 1409 ق.
11. فروغی، محمدعلی؛ سیر حکمت در اروپا؛ تهران: زوّار، 1367 ش.
12. کلینى، محمد بن یعقوب؛ الکافی؛ قم: دار الحدیث، 1429 ق.
13. مصباح یزدی، محمدتقی؛ خداشناسی؛ به کوشش: امیررضا اشرفی، قم: مؤسسه امام خمینی (ره)، 1389 ش.
14. مصطفوی، حسن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1417 ق.
15. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار؛ تهران: انتشارات صدرا، 1393 ش.
16. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران؛ تفسیر نمونه؛ چ10، تهران: دار الکتب الإسلامیة، 1371 ش.
17. نصر، سید حسین؛ معرفت و معنویت؛ ترجمه: انشاءالله رحمتی، چ3، تهران: سهروردی، 1385 ش.
)